Sunshine Corner

Zendingsreizen

van 20 kg verhoogd naar 30 kg Toch geven zij ons nog 10 kg extra en zetten zij de stoelen voor ons vast. De volgende reis is gepland in oktober 2020. We gaan weer met een aantal personen en vliegen natuurlijk weer met Cathay Pacific. Of dit doorgaat weten van vanwege de corona nog niet.

Reisverslag Sunshine Corner op de Filipijnen, van 11-02 t/m 25-02-2019 door Mieke van den Engel 

Bezoek aan Sunshine Corner van 12-02-2019 t/m 25-02-2019   

“Willen jullie een verslagje schrijven voor de Nieuwsbrief? “ Dit vroeg Paula aan ons Sunshinegangers. En natuurlijk wil ik dit doen……..   

Maar hoe leg je nu in woorden uit wat je hier hebt meegemaakt: ik ga een poging doen…..  

Op Schiphol zouden we elkaar ontmoeten bij Balie 24 op 11-02-2019. En ja hoor toen we (mijn vader en ik) daar rond kwart voor tien aankwamen, stonden Paula en Dik al met heel veel extra koffers op ons te wachten. We kregen allen een extra koffer met inhoud voor Sunshine mee. Na het inchecken en alles wat erbij hoort, konden we door naar de gate. We hoefden maar even te wachten en toen konden we al boarden. En op tijd ging de vliegreis beginnen. Het is mij alles meegevallen. We werden goed verzorgd aan boord. In Hongkong overstappen naar Cebu en ook dat verliep goed. 

Rond 11.00 uur(12-02-2019) plaatselijke tijd (7 uur later dan in Nederland) kwamen we in een zonnig Cebu aan. En daar waren Lenie en Tito om ons op te halen met de Sunshine bus. Janny en Jun waren er ook om te helpen sjouwen en Janny en Jun waren de chauffeur. Want al die koffers moesten ook naar Sunshine.   

En toen begonnen de indrukken: wat een stad is Cebu, en het verkeer….. van een tweebaans weg weten ze en vierbaans weg te maken, overal brommertjes tussendoor, jeepys (soort van kleine busjes) werden volgepropt met soms wel 18 mensen . En overal getuuter… Maar dat is om elkaar te laten weten dat je eraan komt en gaat inhalen. Het klinkt niet irritant.  

Na de rit door de stad even buiten Cebu een smalle straat  in die de berg opgaat met aan weerszijden krotjes van golfplaat, soms van steen, waar fruit, vlees, vis en van alles wordt verkocht. Ook kant en klaar maaltijden worden hier gekookt voor de verkoop. En daarachter nog meer krotjes waar de mensen wonen, onverharde paadjes, alle kleding aan lijnen buiten, veel loslopende honden …..   

En dan rij je Sunshine binnen via een ommuurde weg omlaag en voel je de rust op je neerdalen. De aankomst was zo mooi: die blije snoeten van de kinderen (die thuis waren) de staf en de huismoeders en vaders. Ze zongen ons welkom en we kregen een prachtige schelpenketting met een bloem omgehangen. (Ik moest nu al huilen!) Voor mij was het de eerste keer dat ik hier kwam maar wat voelde ik me liefdevol ontvangen.  

Deze dag hielden we verder rust om bij te komen van de reis.   

Het welkomfeest de tweede avond dat we er waren was super mooi: de nieuwe bus werd ingezegend en  alle huisgezinnen hadden een act voorbereid. Wat kunnen ze goed dansen en wat doen ze dat met overgave op de mooiste (opw.) liederen. Je kunt niet anders dan deze kinderen in je hart sluiten.   

Alle dagen waren dagen met een gouden randje.  

De dag naar het strand met alle kinderen, staf, huisouders was geweldig. Wat een dankbaarheid en vreugde bij de kinderen. De huismoeders waren heel vroeg opgestaan om al het eten klaar te maken wat meegenomen werd voor de lunch en avondmaaltijd. We werden zo verwend. (Het eten was trouwens elke dag verrukkelijk!!)   Wat heb ik genoten van al die blije snoetjes, wat een plezier met elkaar, spelen in de zee. Karaoke is ook favoriet. Uit volle borst zingen ze liederen tot eer van Onze Hemelse Vader. Dat is trouwens ook heel opvallend: ze zingen de hele dag. En dan vooral de engelse opwekkingsliedjes. Hier word ik stil van. En als het tijd is om naar huis te gaan, pakken ze allemaal mee aan, je hoort geen onvertogen woord. Iedereen heeft zijn aandeel. De weg terug was het donker en dan zie je in Cebu de kinderen de straat op komen in groepjes om te bedelen of zich te” verkopen?”  

Wat ben ik blij dat er zoveel (inmiddels slapende) kinderen in de bus van Sunshine zitten die dit niet meer hoeven en naar een veilige liefdevolle plek kunnen. Naar school kunnen gaan, een toekomst op kunnen bouwen.   

Op sommige avonden gingen we na het eten  op de speelplaats zitten waar de jongens basketballen en de meisjes een of ander spel (soort van trefbal) met slippers spelen.  

Ze kunnen hier met niets spelen…  

Paula had nagellakjes meegebracht en zodra de kinderen dit zagen, werd er lustig op los gelakt. En aan het T-shirt weer afgedaan om opnieuw een ander kleurtje te kunnen gebruiken. Zelfs sommige jongens deden mee. Wat mooi om te zien, en wat genieten de kinderen van deze persoonlijke aandacht. En wat geven ze ons veel terug. Als je met ze praat laten ze altijd hun dankbaarheid aan de Heer weten. Al die jongen kinderen worden geheeld door onze Hemels Vader. Wat werkt de Geest van God, de liefde van de Here Jezus hier door.   

Genoten hebben we van onze boottocht, het zwemmen in de zee, het heerlijke eten weer klaargemaakt door de huismoeders, van de tocht  naar Moutain View met prachtig uitzicht over de stad Cebu en de zee.  

Het wegbrengen van de kinderen naar school: 6000 kinderen op de Elementary School: 50 kinderen in een klas, zittend op een tuinstoeltje met een klein tableautje, dit is hun werkruimte, een schoolbord wat je nauwelijks nog schoolbord kunt noemen. Maar wat een discipline laten ze zien.   

Heel veel indruk heeft het bezoek aan bergdorp Carcar gemaakt: dit bestaat uit verschillende heel arme bergdorpjes . Eerst werd Jun afgezet, hij bezoekt een lager gelegen dorpje om te evangeliseren, hij werd al door een paar kinderen opgewacht. Toen verder naar boven….  

Wat ik zag toen we aankwamen ontroerde me heel diep: we kregen allemaal heerlijk ruikende bloemenslingers omgehangen, er waren heel veel moeders en kinderen. (Wel 100 kinderen)  

Allemaal liepen ze met ons mee naar een plek waar al stoeltjes stonden, een spandoek heette ons welkom.
Tito stelde ons (de groep) voor. Toen met elkaar zingen, geweldig. Wat zingen ze allemaal uit volle borst mee. Toen mochten de kinderen met Chona, Queenie en Karla mee: voor een verhaal op hun eigen niveau. We telden rond de 100 kinderen. Wat luisterden ze met aandacht. Aan het eind kregen ze allemaal snoep en een pakje sap. Wat een feest.  

De moeders kregen een verhaal van Jim, Tito vertaalde  dit later voor hen. En toen kwam de koffer met kinder/babykleding, de rijst en zakken snoep op de tafel, Lenie coördineerde  het uitdelen hiervan. Iedereen die al een aantal keren bij de samenkomst was geweest mocht iets uitzoeken uit de kleding en kreeg een grote zak rijst en snoep. Wij werden getrakteerd op een kokosnoot met rietje erin om het sap te drinken. Zo lief! Wat mooi om te zien hoe dankbaar de moeders waren met een nieuw t-shirt en broekje of iets anders voor hun kinderen. Toen iedereen gehad had, gingen we weer op weg om Jun op te halen. Ook bij het opstappunt stonden mensen te wachten en werd de rest van de kleding en het snoep uitgedeeld. Een eindje verderop bij een soort van wasplaats stond een moeder haar was te doen in een teil , ze vertelde dat ze zuinig moest zijn met het water, het had te weinig geregend.  

Vol indrukken keerde we weer huiswaarts. Op de terugweg wat eten bij MacDonald. Wat een contrast: MacDonald in de enorme Mall(winkelgebied) en mijn gedachten aan Carcar.  

De avondsluiting bij Lenie en Tito was heel fijn. Na de sluiting was er een door Jenney en Light zelfgebakken chocolade taart en cup cakes versiert met Marshmellow fluff. Super lekker.   

En toen de laatste avond: de “Dutch night”. De avond begon met een heerlijk buffet voor iedereen. Zo fijn voor de huismoeders, konden zij ook eens aanschuiven. Het eten was weer super lekker en de kinderen en huisouders genoten. Vooral ook van het flesje limonade (hier zo gewoon maar voor hen zo’n luxe)  

We hebben een medley gezongen onder leiding van Albert op gitaar en twee van de jongens waarvan er een drumt en de ander ook gitaar speelt.  

Toen beeldde Queenie in de vorm van een dramastukje een deel van haar leven voor Sunshine uit, dit maakte enorm veel indruk. Wat heeft dit meisje en alle andere kinderen een hoop meegemaakt voor ze in de veiligheid van Sunshine kwamen.  

En toen het officiële gedeelte: de overdracht van de directie van Lenie en Tito naar hun dochter Jenney. Mooie woorden zijn er gesproken naar Lenie en Tito toe met cadeaus. Wat een dankbaarheid voor deze mensen. Gelukkig zullen ze Jenney blijven steunen en Carcar blijven ze ook doen.  

Bemoedigende woorden voor Jenney en haar man Ace en vooral de Zegen van onze Hemelse Vader om hen te begeleiden in hun taak en de wijsheid en liefde te geven die ze nodig hebben.
   

Hierna hadden de maatschappelijk werksters Emmely en Princess iets heel moois gemaakt in de vorm van een Powerpoint voor Lenie en Tito: de kinderen en huisouders waren hier ook bij betrokken. Het duurde even voor de apparatuur werkte maar het kwam goed!!!  

Ja en toen Salsa dansen met Ellen: wat een lol……….  

Gelukkig waren de kinderen de andere dag vrij van school, dus konden ze los gaan met dansen …  

Tja en toen was het alweer de dag van vertrek: op het gemak konden we doen we zouden pas om half vier ’s middags uit Sunshine vertrekken. Om drie uur waren we bij de bus, alles werd ingeladen en toen afscheid nemen: de kinderen zongen voor ons en bij “Friends forever”’ kreeg ik het wel heel te kwaad! Maar aan alles komt ene eind dus toen werd er flink geknuffeld, tranen weggeveegd en werden we hartelijk uitgezwaaid. 
  

Wat ben ik dankbaar dat ik deze reis heb mogen meemaken. Wat heerlijk dat deze kinderen met hun ballast van hun verleden weer kind kunnen zijn en plezier kunnen hebben. Dat ze een plek hebben waar ze veilig zijn, liefde krijgen, naar school mogen gaan, een toekomst hebben. 

Maar bovenal dat ze bij onze Hemelse Vader worden gebracht, dat ze geheeld worden door Jezus Christus die ze allen één voor één kent voor wie ze uniek voor zijn en prachtig zoals ze zijn.  

Al deze dagen heb ik de bescherming van de Heilige Geest gevoeld over Sunshine en haar bewoners.  

Gesterkt ben ik door het  onvoorwaardelijke vertrouwen dat alle Sunshine bewoners hebben in Jezus Christus waar ze altijd van willen getuigen en altijd van lopen te zingen. Met heel veel dank aan God de Vader kijk ik terug op deze reis.  

God is groot en machtig!   

Mieke van den Engel-Euser    

Reisverslag Sunshine Corner op de Filipijnen, van 11-02 t/m 25-02-2019 door Joanne en Albert den Dekker.

Na een voorspoedige reis met Cathay Airilines en een tussenstop in Hongkong, veilig aangekomen op het eiland Cebu met als plaatselijke hoofdstad Cebu. Hartelijk ontvangen op het vliegveld van Cebu door Lenie en Tito Aguhayon, leiders van het project SC. Op het project SC wederom hartelijk ontvangen door de kinderen van SC met muziek en halsketting.

Doel van dit veldbezoek was om het project wat in 1983 is gestart door Klaas en Adrie van der Leij te bezoeken en de overdracht van de leiding door Lenie en Tito aan hun dochter Ghenee (spreek uit Jenny) namens VPE-Z officieel te bekrachtigen. SC is betrokken geraakt bij de VPE door de toenmalige zendingsorganisatie OWZ (Opdracht tot Wereldzending) welke door de VPE is overgenomen. De drijvende kracht achter SC in Nederland als ter plaatse zijn Dik en Paula van der Sluijs. Het is deel van hun leven geworden.

SC is gevestigd even buiten Cebu stad in een vallei welke voorheen bekend stond als “dodenvallei”. Hier werden in het verleden soms door de criminelen doodvonnissen uitgevoerd. Dat was in het begin niet goed bekend bij de mensen van SC. Toen dit bekend werd, heeft de staf een Bijbels reinigingsproces op gang gezet en elke hoek en plek gereinigd en gebracht onder het bloed van Jezus. Heel bijzonder om dit zo te horen omdat in de loop van de tijd de boze bleef proberen om dit gebied terug te vorderen en hem dat niet lukt omdat de staf zijn inmenging doorziet.

We hebben veel opgetrokken met de leidinggevenden en de kinderen. Jongens en meisjes zijn gescheiden en hebben in vier groepen van ca. 8-12 kinderen een vader en een moeder (echtpaar) met eigen kinderen. Zij hebben de verantwoording voor de begeleiding van deze kinderen. De kinderen mogen net zo lang blijven

totdat zij hun diploma hebben. Er zijn voorbeelden dat goedlerende leerlingen tot drie maal toe zakten omdat uiteindelijk bleek dat zij het SC niet wilden verlaten.

Een tweetal begeleidende echtparen zijn zelf kinderen geweest die zijn opgevangen in SC. Diverse kinderen hebben in het verleden gestudeerd en hebben nu respectabele banen in de maatschappij als leraar, advocaat maar ook als taxi-chauffeur of winkelbediende. Er zijn ook kinderen geweest die de discipline niet konden opbrengen en zijn helaas weer vertrokken.Gelukkig waren dit maar weinig kinderen. Heel opmerkelijk was dat de kinderen in SC “andersom leven”; zij beginnen als 3-6 jarigen aan een volwassen leven van overleving op straat en kunnen in SC weer kind zijn en evenwichtig opgroeien in gezinsverband. Diverse kindertehuizen in de omgeving zijn door de crises gesloten en de kinderen ondergebracht in de overgebleven tehuizen als ook in SC.

God blijft wonderlijk werken voor SC en er wordt altijd weer voorzien in personeel, goederen en financiën. Ghenee is afgestudeerd advocaat samen met haar man Ace die ook advocaat is. Ghenee gaat fulltime voor SC werken per 1 maart 2019 en Ace houdt zijn advocaten praktijk aan. Zij hebben zelf 2 kinderen en wonen op SC waarbij Ace ook bivakkeert in Bogo waar zijn advocatenpraktijk is. TIto en Lenie blijven ook wonen op SC. GHenee is meer zakelijk ingesteld dan haar vader en moeder en heeft al diverse zaken aangepast als; personeelsdossiers opzetten, strengere controle op de uitgaven en onderhoudsprojecten. Maar we mogen niet vergeten dat Lenie en Tito SC op een respectabel nivo hebben gebracht met hun liefde en passie voor de kinderen en de staf.

Tijdens de bouw en verbouwingen op het terrein welke o.a. gedeeltelijk zijn gefinancierd door Wilde Ganzen, EO Metterdaad en NCDO is er een sterk evangelisch signaal naar de bouwvakkers gegaan. Tito was verantwoordelijk voor alle bouwactiviteiten en als een waar evangelist de bouwvakkers regelmatig over het Evangelie heeft toegesproken. Hierdoor ontstond in hun woonplaats Bunga een grote evangelisatie. Jaren later is dit overgegeven aan de Assemblies of God. Daarna ontstond er in Carcar ook een evangelisatie, doordat er een pas getrouwd stel uit Sunshine Corner daar waren gaan wonen. Inmiddels is er een kleine opwekking ontstaan in het bergdorp Carcar en heeft men gevraagd of Tito en Lenie elke week bij hun Bijbelstudie wil geven. Begin dit jaar zijn er 18 jonge mensen tot bekering gekomen en worden nu onderwezen voor de doop door onderdompeling.

Wij hebben als groep ook dit dorp CarCar bezocht en kennis gemaakt met al deze lieve mensen. Heel opmerkelijk zagen wij dat de boze met zijn trawanten in dieren als honden zich openbaarde door tijdens onze aanbidding midden in de groep van mensen in gevecht te gaan met elkaar. Door het uitspreken van de naam van Jezus en ons te dekken onder Zijn bloed verdwenen deze honden weer. We zien deze taferelen ook in Gods Woord, en werden wij er ook daadwerkelijk op gewezen.

Vanuit Nederland worden veel acties ondernomen om financieel rond te komen met het budget. Los van de maandelijks kosten wordt er veel werk verzet om allerlei fondsen aan te boren om de onderhoudskosten te kunnen financieren. Er is een kindersponsorplan om deze exploitatie ook te kunnen bekostigen. Er wordt veel op braderieën allerlei Filipijnse artikelen verkocht. SC heeft in Nederland een eigen ANBI Stichting.. Zij hebben ervoor gekozen toch onder de vlag van VPE-Z te blijven werken. Dik en m.n.Paula gaan 2 x per jaar naar de Filipijnen om praktisch, geestelijk en bestuurlijk mee te helpen.

Zoals beloofd een kort verslag van Joanne voor WebsiteSC;

11 Februari 2019: Wij mochten een reis meemaken naar Sunshine Corner in Cebu, Filippijnen. Na een hartelijke ontvangst op Schiphol en in afwachting van de andere medereizigers begon daarna onze reis naar Hongkong en vandaar uit naar Cebu op de Filipijnen. De overweldigende indrukken in de stad werden overtroffen door de kinderen op Sunshine Corner.

Wat is mij het meest bijgebleven; de onderlinge liefde die op SC heerst onderling bij de kinderen, de hulpvaardigheid onderling, Haantjes gedrag hebben wij niet kunnen waarnemen; zeer aanhankelijke kinderen die snakken naar aandacht en genegenheid, welke door onze groep ook rijkelijk werd uitgedeeld. Nog nimmer heb ik mij zo geliefd en gewenst gevoeld door de kinderen en medewerkers van SC.

Sunshine Corner is een plek voor kinderen, waar zij kunnen opgroeien tot standvastige volwassenen.

Boven alles wordt op SC het Woord van God op alle facetten in werking gezien, met andere woorden een plek die je eens in je leven mag/moet ervaren; waar het gedoneerde geld op de juiste plek komt.

Dank je wel team en kinderen van Sunshine Corner!!!

Nieuwsbrieven

Wij geven elke drie maanden een nieuwsbrief uit. Hierin staat het laatste nieuws over de kinderen en de leiding.

Nieuwsbrieven 2022

Nieuwsbrieven 2020

Nieuwsbrieven 2019

Nieuwsbrieven 2018

Nieuwsbrieven 2017

Nieuwsbrieven 2016

Nieuwsbrieven 2015

"Acties voor Sunshine Corner"

In oktober 2016 hadden wij drie optredens met de Zingende Zaaiers in zorgcentra. Meer over de Zingende Zaaiers staat op de pagina acties voor Sunshine Corner

Presentaties

Datum          Tijd      Locatie  

Baptistengemeente, Lubeckstraat, Lelystad 

nkstergemeente de toevlucht, Evertsenstraat 33